رتینوپاتی دیابت: علل ، علائم ، درمان

Pin
Send
Share
Send

رتینوپاتی دیابتی یکی از خطرناک ترین عوارض دیابت است که در نتیجه آسیب به سیستم عروقی (شبکیه) چشم چشم ایجاد می شود. این آسیب شناسی (در درجات مختلف شدت) در 90٪ از بیماران مبتلا به دیابت رخ می دهد.

بیشتر اوقات ، رتینوپاتی نتیجه یک دوره طولانی بیماری است ، اما معاینه به موقع اندام های بینایی (به ویژه فوندوس) می تواند وجود تغییرات عروقی را که در مرحله اولیه دیابت وجود دارد تشخیص دهد. تشخیص زودرس پاتولوژی به انجام اقدامات لازم برای جلوگیری از تغییرات برگشت ناپذیر در ساختارهای چشم کمک می کند.

رتینوپاتی: ویژگی های دیابت

نقص بینایی در بیماران دیابتی اغلب منجر به ناتوانی می شود. نابینایی در دیابتی ها 25 بار بیشتر از افرادی که از این بیماری رنج نمی برند ثبت شده است. بعد از 10-15 سال دیابت ، رتینوپاتی در 99٪ از کل بیماران وجود دارد.
مکانیسم توسعه این بیماری به صورت ساده به شرح زیر است. عروق كوچك كه از طريق آنها خون به ساختار اندامهاي بينايي جريان مي يابد در نتيجه قند و فشار خون بالا از بين مي رود.

از آنجا که شبکیه چشم نسبت به هر بافت دیگر بدن ، اکسیژن بیشتری در هر واحد جرم مصرف می کند ، از نظر خون رسانی ضعیف بسیار حساس است. میکروآنوریسم ها و فرآیندهای التهابی در فیبرهای عصبی چشم رخ می دهد. ممکن است ادم ماکولا ایجاد شود.

بدن سعی دارد با تشکیل مویرگهای جدید ، مشکل کمبود اکسیژن و تغذیه سلولی را برطرف کند. این فرآیند نامیده می شود تکثیرو حضور آن به معنای مرحله پیشرونده بیماری است. رگهای خونی غیر طبیعی نمی توانند مشکل اکسیژن رسانی به بافت ها را به طور کامل حل کنند ؛ آنها بسیار شکننده و مستعد خونریزی هستند. این منجر به تشکیل میکروترومبی و تشکیل بافت فیبر در ناحیه خونریزی عروقی می شود.

این فرایندها می تواند منجر به

  • افزایش بیشتر فشار چشم؛
  • آسیب به عصب بینایی؛
  • اختلال در تخلیه مایعات داخل چشمی.
فقط اقدامات به موقع بالینی می توانند از آسیب بیشتر چشم جلوگیری کنند. بهتر است رتینوپاتی در مراکز تخصصی پزشکی که منحصراً با بیماری های چشم سروکار دارند ، درمان شود.

علل رتینوپاتی دیابتی

علل مستقیم اختلالات عروقی اندام بینایی اختلالات متابولیک است ، یعنی اصلی ترین تظاهرات دیابت است. کمبود انسولین و کربوهیدراتهای غیرقابل انکار در خون منجر به کاهش لومن رگهای خونی و به دلیل تشکیل پلاک در دیواره های آنها می شود.

جریان خون در بافت ها کند می شود ، متابولیسم اکسیژن و ورود مواد مغذی به سلول ها کاهش می یابد. در نتیجه ، برخی از قسمت های بدن کاملاً بدون خونرسانی باقی می مانند ، که منجر به اختلال عملکرد و نکروز می شود. کلیه ها ، اندام تحتانی ، عضله قلب و اندام بینایی به ویژه آسیب پذیر هستند.

رتینوپاتی می تواند در بیماران مبتلا به دیابت در حال حاضر 3-5 سال پس از شروع بیماری ایجاد شود و بعد از 10 سال بیمار می تواند انتظار نابینایی کامل را داشته باشد.
این بیماری به ویژه در مبتلایان به دیابت نوع 1 (بیماران وابسته به انسولین) سریع و سریع است. در دیابت نوع 2 ، تغییرات پاتولوژیک عمدتاً مربوط به بخش مرکزی شبکیه است.

علاوه بر سطح مزمن قند پلاسما ، عوامل خطر دیگری نیز وجود دارند که در ایجاد رتینوپاتی در دیابت نقش دارند:

  • فشار خون بالا (فشار خون بالا)؛
  • سیگار کشیدن
  • نارسایی مزمن کلیه
  • بارداری
  • اضافه وزن؛
  • وجود کانونهای عفونتهای ویروسی در بدن؛
  • سن (هرچه بالاتر باشد ، خطر تغییر عروق بیشتر می شود)؛
  • تمایل ژنتیکی.
با این حال ، عوامل اصلی تأثیر قند بالا و فشار خون بالا است. عادی سازی این شاخص ها خطر ابتلا به رتینوپاتی و سایر آسیب های اندام بینایی را در مواقع کاهش می دهد.

علائم و مراحل بیماری

در مرحله اول ، رتینوپاتی تظاهرات ملموس ایجاد نمی کند ، در آینده علائم زیر ممکن است بروز کند:

  • مه قبل از چشم ، ظهور نقاط کور؛
  • "پرواز می کند" قبل از چشم؛
  • خونریزی زجاجیه؛
  • بدتر شدن بینایی.
رتینوپاتی دارای 2 شکل جریان است:

  • پس زمینه (یا غیر تکثیر کننده) - منجر به خونریزی کوچک در شبکیه ، ورم و ظهور مایعات اضافی می شود و باعث ایجاد ورم بافت می شود. این شکل از بیماری برای بیماران سالخورده مشخص است و به وخامت کند بینایی منجر می شود.
  • پرولیفراتیو نتیجه ای از رتینوپاتی پس زمینه است و در نتیجه کمبود اکسیژن پیشرونده ایجاد می شود. این شکل از آسیب شناسی با تشکیل عروق کوچک جدید (مویرگ) مشخص می شود که در بدن زجاجیه چشم و شبکیه رشد می کنند. شکنندگی عروق تازه تشکیل شده منجر به خونریزی مداوم ، تورم و نقص بینایی مترقی می شود. آخرین مرحله رتینوپاتی نامیده می شود ترمینال
خطرناکترین شکل دیابت از نظر میزان رشد رتینوپاتی است دیابت نوجوانان (نوجوانان). این یک بیماری ارثی است که در آن رتینوپاتی می تواند از پس زمینه به تکثیر در طی چند ماه توسعه یابد.

عوارض و تشخیص احتمالی

مهمترین عارضه رتینوپاتی ، عدم پذیرش شبکیه به دلیل خونریزی مداوم و سوء تغذیه است. این منجر به نابینایی کامل می شود که غیر قابل برگشت است. جدا شدن شبکیه به دلیل جنین و سایر بیماریهای دیابتی چشم علت اصلی نابینایی بزرگسالان در کشورهای توسعه یافته است.

توصیه می شود بیماران مبتلا به دیابت حداقل یک بار در سال و ترجیحا هر شش ماه یک بار به چشم پزشک مراجعه کنند. توصیه می شود این مشاهدات توسط چشم پزشک متخصص دیابتی انجام شود. چنین پزشکان را می توان در مراکز تخصصی پزشکی بیماران دیابت یافت.
روشهای تشخیصی برای تشخیص علائم رتینوپاتی در دیابت به شرح زیر است:

  • معاینه پلک ها و چشم (علائم خونریزی) برای علائم خونریزی میکروسکوپی.
  • معاینه فوندوس؛
  • Visometry - تعیین حدت بینایی از طریق جداول.
  • بررسی میزان فشار داخل چشم؛
  • معاینه بیومیکروسکوپی چشم قدامی.

تشخیص زودرس به شما امکان می دهد یک درمان محافظه کارانه کافی را تجویز کرده و از جراحی خودداری کنید.

روشهای درمانی

درمان جراحی رتینوپاتی دیابتی همیشه پیچیده است و در حالت ایده آل باید بصورت مشترک توسط متخصص غدد و چشم و چشم انجام شود.
علاوه بر روشهای دارویی که بر تثبیت فشار داخل چشم و وضعیت سیستم عروقی چشم تأثیر می گذارد ، با تغذیه مناسب و انسولین درمانی صحیح نقش مهمی ایفا می کند. اگر روش های محافظه کار پویایی مثبت نداشته باشند ، رادیکال درمانی تجویز می شود.

درمان محافظه کارانه

رژیم درمانی برای رتینوپاتی شامل موارد زیر است:

  • محدودیت در رژیم غذایی چربی های حیوانی (بهتر است آنها را به طور کامل با سبزیجات جایگزین کنید)؛
  • استثناء از منوی کربوهیدرات های قابل هضم (شکر ، شیرینی ، کلوچه ، مربا ، و غیره).
  • افزایش در رژیم غذایی غذاها با احتباس مواد لیپوتروپیک (چنین غذاهایی شامل ماهی ، جو دوسر ، پنیر کلم) است.
  • افزایش تعداد میوه و سبزیجات به غیر از سیب زمینی.

از ویتامین درمانی نیز استفاده می شود: برای اندام بینایی ، ویتامین های گروه B از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند ، که می تواند به عنوان بخشی از مجتمع های ویتامین که به صورت خوراکی تجویز می شوند ، تجویز شود یا به طور عضلانی برای بیماران تجویز شود. ویتامین های P ، E ، C ، آماده سازی آنژین ، دیسینون ، دوکسیوم به عنوان آنژیوپروتکتورها (مواد محافظت کننده از دیواره های عروقی) تجویز می شوند.

درمان رادیکال

موثرترین روش درمان جراحی است نوری لیزر. این عمل ، محاسبه دقیق شبکیه و متوقف کردن ظاهر مویرگهای جدید است. اگر انعقاد لیزر به موقع انجام شود ، این روند در 80٪ موارد تثبیت می شود. انعقاد منجر به رشد بیش از حد عروق "اضافی" شده و به حفظ بینایی در مراحل بعدی بیماری کمک می کند.

روش رادیکال دیگر است ویترکتومیتعویض بدن زجاجیه با محلول استریل و ترمیم شبکیه (این امکان وجود دارد اگر روند به مرحله برگشت ناپذیر نرسیده باشد).

یک دکتر را انتخاب کنید و همین حالا قرار ملاقات با او ملاقات کنید:

Pin
Send
Share
Send